W 955 roku Otton Wielki po zwycięstwie nad Madziarami rozpoczął wznoszenie katedry w Magdeburgu, która miała stać się kościołem metropolitalnym nowego biskupstwa. Naśladowano tu jeszcze tradycje karolińską – Otton kazał sprowadzić kolumny z marmuru i granitu z Włoch.
Wiek X i XI to okres wielkiej rywalizacji między katedrami niemieckimi Moguncja, Trewir, Magdeburg z tymi ośrodkami wiąże się tradycja koronowania króla, przewodniczenie w synodach, wpływy polityczne. W czasach ottońskich prymat i wikariat nadawany był przez papieża. Godność wikariusza Rzymu otrzymała katedra w Trewirze w 999r.
937r – Otton I funduje opactwo benedyktyńskie (na terenie obecnej katedry)
955r – otrzymuje godność katedry
968r – nadanie arcybiskupstwa dla Magdeburga – pochówek Ottona I w katedrze w Magdeburgu Obecność relikwii dała Magdeburgowi przewagę nad innymi biskupstwami min. Relikwie św. Maurycego, dodatkowo Otton I zwoził z Rzymu przeróżne relikwie. Po dalszej przebudowie powstała katedra gotycka I poł. XIII w wprowadzono spolia i inne celowe elementy architektoniczne z innych budowli. Tradycja spoliów sięga antycznego Rzymu (w łuku triumfalnym Konstantyna Wielkiego wykorzystano obiekty z II w z czasów cesarzy złotego wieku). Spolia w katedrze w Magdeburgu wprowadzono z budowli ottońskich – kolumny (gdzie uprzednio w kapitelach były przechowywane relikwie) umieszczono w absydzie głównej, pomiędzy w wnękach (płycinach) umieszczono relikwie.
Figury powstały około 1250 i dziś znajdują się w przedsionku północnego wejścia do transeptu, jednak pierwotnie stały w innym miejscu katedry.
